CROWNED,TRAPPED AND RESPONSIBLE

Κορωνοιος λοιπον...μια νεα πραγματικοτητα,
μια "βιολογικη δικτατορια" θα ελεγα.
Που δεν ανατρεπεται με επανασταση αλλα μαλλον με συμβιβασμο.

Αντε τωρα να μεινεις μεσα με παιδια που ειναι μαθημενα να αλωνιζουν ολη μερα.Βασικα,νομιζω πως τα πραγματα ειναι ακομη πιο δυσκολα για τα μοναχοπαιδια.

Στην αρχη,το ομολογω,το ειχα παρει λιγο αψηφιστα,λιγο ανευθυνα,λιγο "ωχου μωρε,υπερβολες,σιγα μην παθουμε". Στην πολυ αρχη ομως.
Γενικα μια τετοια αντιμετωπιση την εχω σε ιωσεις και λοιπα,τρεμω τις σοβαρες ασθενειες,τις ανιατες και κακοηθεις οπως ολοι μας
αλλα σε θεματα γριππης,επιδημιας,χοιρων,πουλερικων και λοιπων ιων ειμαι-ημουν-λιγο ζαμαν φου.
Δε μ΄αρεσει η υπερπροστασια ουτε η υστερια.Δεν ειμαι του Dettol ουτε της χλωρινης.

Ισως ηταν και λιγο η πεποιθηση οτι οσο πιο πολυ σε επαφη ερχεται ο οργανισμος με μικροβια και ιους τοσο κανει ανοσια,πεποιθηση που μπορει να ισχυει σε καποιες περιπτωσεις-οχι ομως και τωρα.
Μαλλον τωρα δεν ισχυει τιποτα απο οσα γνωριζαμε κι εχουμε ζησει.

Την Τριτη που μας περασε,πριν ακομη ανακοινωθουν τα μετρα αλλα ενω ο πανικος ειχε ηδη αρχισει να εξαπλωνεται,πηρα τα παιδια απο το σχολειο,αφησα το γιο με τον πατερα του και τη μικροτερη κορη και πηρα τις δυο μεγαλες μου να παμε Mall.
Αδειο το Mall,σε σημειο που βρηκα να παρκαρω ΑΚΡΙΒΩΣ απ΄εξω-γενικα εχω απιστευτο φαρδος στο παρκινγκ,βρισκω σχεδον παντα θεση εκει που θελω αλλα αυτο παραηταν.Τριτη μεσημερι προς απογευμα και ο κοσμος μεσα μετριοταν στα δαχτυλα των δυο χεριων.

"Φοβουνται πολυ ενω δεν ειναι τιποτα" ειπα στα κοριτσια μου σε μια απερισκεπτη επιδειξη θαρρους (ελπιζω να ηταν θαρρους κι οχι υποσυνειδητου ωχαδερφισμου) και τους εξηγησα ξανα αυτα που ειχαμε πει και τις προηγουμενες μερες,οτι δηλαδη οι γεροντοτεροι και ηδη βεβαρυμενοι κινδυνευουν,οτι εμας ο παππους που εχει κανει εγχειρηση ανοιχτης καρδιας το '17 μενει Πειραια και δε θα ερθει να μας δει ουτε θα παμε να τον δουμε μεχρι να περασει η μπορα αρα δεν κινδυνευει,οτι η γιαγια ετσι κι αλλιως ειναι γιατρος κι ειναι υπερανθεκτικη και οχι τοσο μεγαλη για να κινδυνευει...
Τωρα που το σκεφτομαι, μ@λ@κιες τους ελεγα.
Δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο αλυσιδωτα παει η ιστορια,πώς μπορει να μην κινδυνευουν οι αμεσα δικοι σου αλλα κινδυνευουν οι γυρω σου,πώς μπορει εσυ να το περασεις με ενα φτερνισμα αλλα ο γειτονας που θα μπει στο ιδιο ασανσερ με σενα μπορει να παει Εντατικη.

Οσο βρισκομουν σε ενα μαγαζι κι οι θυγατερες απ΄εξω εκαναν βιντεοκληση απο το κινητο της μεγαλης στους συμμαθητες τους,με πηρε η μανα μου που εφημερευε σε γνωστο μαιευτηριο και μου ειπε τα μαντατα: "Κλεισανε τα σχολεια για 14 μερες και ισως περισσοτερο!"

Η πρωτη μου σκεψη ηταν "Και τωρα?Πώς τα απασχολεις δυο βδομαδες?" για να ερθει αμεσως μετα η σκεψη οτι ok,θα τη βγαζουμε στο παρκο με τους φιλους και τις αλλες μαμαδες οπως κανουμε τα Καλοκαιρια που κλεινει το σχολειο μεχρι να φυγουμε διακοπες.Δεν ειχα συνειδητοποιησει ακομη το μεγεθος του προβληματος.
Τις πηγα μαλιστα και για μποουλινγκ στον 3ο οροφο του Mall-ενα μποουλινγκ πρωτοφανως αδειο.
Οταν ανεβασα φωτογραφια μας στο Fb απο εκει ,δεν αργησαν να μου ερθουν κανα-δυο μυνηματακια τυπου "Πας καλα?Μαζεψ΄τα σπιτι!Ντροπη ρε,το παιζεις και μαγκια οτι δε φοβασαι!"

"Θα κλεισω τα παιδια 15 μερες σπιτι να λαλησουνε?" σκεφτηκα αρχικα,στραβωμενη,το παραδεχομαι,με τους επικριτες.

Επρεπε να ερθει το απογευμα για να βαλω Ειδησεις και να συνειδητοποιησω οτι μιλαμε πλεον για πανδημια,οτι το να σπασουμε την αλυσιδα και να ανακοψουμε την τρελλη πορεια του νεου ιου ειναι ευθυνη ολων μας,οτι το flatten the curve πρεπει να ειναι το μελημα μας κι οτι απο εναν ασυμπτωματικο φορεα μπορει να μολυνθει καποιος αλλος,οχι απαραιτητα δικος του ανθρωπος,για τον οποιο θα αποβει μοιραιο. Μια λεξη: ευθυνη.

Ετσι,κατσαμε στ΄αυγα μας κι εμεις κι αφησαμε τα μαθηματα θαρρους για αλλες,λιγοτερο επιβλαβεις περιστασεις.

Οχι οτι ειναι ευκολο το μεσα.Ουτε για τα παιδια ουτε για τους γονεις.

Βρισκομαστε στην τεταρτη μερα προς το παρον και μου φαινεται αιωνας-ενταξει,μια βολτιτσα το πρωι στο γηπεδακι πηγανε,μονα τους ηταν,δεν ηρθαν σε επαφη με αλλους,νομιζω το ειπε κι ενας λοιμωξιολογος στην TV οτι ok,σε ανοιχτους χωρους οπως ενα γηπεδο μπασκετ δεν ειναι πια και τοσο τραγικο να μαζευτουν τρια-τεσσερα παιδακια να παιξουν,δε μιλαμε για ολοκληρη ομαδα ουτε για συνωστισμο σε κλειστο χωρο.

Και στη θαλασσα σκοπευω να τα παω και στο βουνο. Κανεις δε θα κινδυνευσει εκει απο εμας ουτε εμεις απο κανεναν.Βασικα θελω να εχω τη συνειδηση μου ησυχη οτι δεν εβαλα καποιον σε κινδυνο, οτι επραξα σωστα ως πολιτης και οτι τα διδαξα κι αυτα υπευθυνοτητα και αυτοσυγκρατηση-οσο κι αν ζοριζομαι.Ολοι ζοριζομαστε.

Το μεσα δεν παλευεται ευκολα,ειδικα με τετοιον καιρο,που σου φωναζει η Ανοιξη στα γεννοφασκια της να πας να τη δεις και να τη θαυμασεις.

Η μεγαλη μου,κλασσικα,στο κινητο,που αναθεμα την ωρα και τη στιγμη που υποκυψαμε και της το πηραμε στις γιορτες "γιατι εχουν ολοι στην ταξη και μιλανε με βιντεοκλησεις". Που σιγα,μουφες μου ελεγε,δεν εχουν ολοι.
Ok εχουν καποιοι,οι περισσοτεροι μπαινουν απο τα Instagram των μαναδων και ενας μεγαλος αριθμος δεν ασχολειται καν. Αλλα εκει,μην παθει ψυχολογικα το παιδι και νιωθει the odd one out,δωδεκα γινεται,να της παρουμε. Και νατα τωρα να μην εχει ξεκολλημο απο το ρημαδι ολη μερα κι οχι μονο αυτο αλλα να ειμαστε και σε μονιμη απ΄ευθειας συνδεση με δυο-τρια αλλα σπιτια συμμαθητων! Που ζηταγε η Μαγια να θηλασει προχτες για να κοιμηθει για βραδυ (ναι,τριων ειναι,χρονων οχι μηνων αλλα θηλαζει ακομη,αλλο κεφαλαιο αυτο) και μου σηκωνει τη μπλουζα κι η αλλη ειχε παρατησει το κινητο της διπλα μου,σε απευθειας βιντεοκληση με φιλο της,για να παει τουαλετα! Δεν εχω ιδεα τι ειδε και τι δεν ειδε το ξενο παιδι αλλα η δικια μου τα ακουσε για τα καλα μετα. "Βρε" της λεω "θα μας καψεις καμμια ωρα!Δεν τολμαμε να πουμε κουβεντα μεσ΄το σπιτι γιατι δεν ξερουμε ποιος ακουει και ποιος βλεπει,ελεος!"

Η δευτερη κορη κι ο γιος ευτυχως μοιραζονται το ιδιο παθος για το ποδοσφαιρο και ειμαι κι εγω ανεκτικη,τα αφηνω να παιζουν οπου θελουν μεσ΄το σπιτι-ειμαστε στον 5ο, κηπος δυστυχως δεν υπαρχει και δεν κατεβαινουν πυλωτη γιατι στον 1ο μενει μια παραξενη γηραια κυρια,
η προσωποποιηση του "κακου γειτονα" , που λες να μη σου τυχει αλλα ελα που παντου υπαρχει μια τετοια και τα παιδια τη φοβουνται,με το δικιο τους.

Οποτε τα δυο μεσαια παιζουν μπαλλα και ολη την υπολοιπη ωρα χαζευουν παλιους ποδοσφαιρικους αγωνες στο Youtube ή εχουν μονιμα ERT SPORT και βλεπουν αθλητικα- ουαι κι αλλοιμονο στη μικρη Μαγια αμα ζητησει να δει κανα παιδικο στο Nickelodeon.
Η οποια μικρη ειναι η μονη που το "μενουμε σπιτι" δεν την εχει επηρεασει και τοσο γιατι πρωτον σαν Ταυρινα τρελλαινεται να μενει σπιτι και δευτερον δεν ειναι οπως τα αλλα τρια που εχουν μαθει να γυρνοβολανε ολη μερα απο σχολειο σε Αγγλικα,απο Αγγλικα σε ποδοσφαιρο κι απο ποδοσφαιρο σε βολλευ και κραβ μαγκα και μετα σε σπιτια φιλων και σε παρκα.

Δυσκολο παντως,δυσκολο.
Οσο και να ασχοληθεις,οσο και να τους προτεινεις πραγματα,οσο και να στρωσεις επιτραπεζια στο χαλι, οσο και να τους αναθεσεις δουλειες για να μη βαριουνται,το "μεσα" ειναι "μεσα".
Εμενα ως παιδι με σκοτωνε αυτο το μεσα. Θυμαμαι με λυπη τα μοναχικα απογευματα που περνουσα στο δωματιο μου ζωγραφιζοντας ή παριστανοντας οτι παρουσιαζω την εκπομπη "Ουρανιο Τοξο" ενω οι μεγαλοι εβλεπαν Ειδησεις ή κουβεντιαζαν.Αφου το σημα Ειδησεων της ΕΡΤ,αυτο το κλασσικο που δεν εχει αλλαξει τοσες δεκαετιες, ακομη με μελαγχολει οταν το ακουω,μου θυμιζει εκεινα τα απογευματα της βαρεμαρας,της απραξιας,του απολυτου κενου που αν κι ημουν παιδι εκανε τα παντα γυρω μου να μου φαινονται τοσο ματαια και καταθλιπτικα.

Βεβαια εγω ημουν και σαν μοναχοπαιδι.Η αδελφη μου ειναι σχεδον 7μιση χρονια μικροτερη οποτε για πολλα χρονια τα ενδιαφεροντα μας δε συγκλινανε πουθενα. Επρεπε να φτασω εγω 26 κι εκεινη 17 για να αποκτησουμε μια επαφη,να ερθουμε πιο κοντα,να εχουμε κοινα ενδιαφεροντα-κι αυτο κρατησε λιγο γιατι δυο χρονια αργοτερα εγω ειχα το πρωτο μου παιδι στην αγκαλια ενω εκεινη ζουσε τα εξαλλα early 20s της κι ηταν σε εντελως αλλη τροχια.
Γι΄αυτο ηθελα παντα να κανω πολλα παιδια και με μικρη διαφορα ηλικιας,να μη νοιωσουν ποτε μονα τους,να εχει παντα το ενα το αλλο,να ειναι συμμορια,να ειναι μια γροθια,να ειναι οι καλυτεροι φιλοι.

Οχι οτι πετυχαινει παντα.Ξερω αδερφια που δε μιλιουνται κι ειναι μεγαλοι ανθρωποι,ενηλικες.
Αλλα νομιζω οτι αυτο ξεκιναει απο το σπιτι και κυριως απο τη μανα.
Μη δειξεις ποτε αδυναμια σε καποιο απο ολα,μην ευνοησεις ποτε καποιο εις βαρος του αλλου,καλυτερα να συμμαχησουν αυτα εναντιον σου παρα εσυ με καποιο απο αυτα.Τηρησε τα αυτα και θα εχεις παιδια που θα ειναι πανω απ΄ολα δεμενα μεταξυ τους.
Μια μαμα 6 παιδιων που ειναι κι η ιδια παιδι πολυτεκνης οικογενειας μου ειχε πει καποτε οτι η μεγαλυτερη επιτυχια της μαμας της ηταν οτι ποτε δεν καταλαβαν αν ειχε αδυναμια σε καποιο απο τα,επισης 6,παιδια της. Κι ειχε δικιο,αυτο ηταν επιτυχια.

Μεσα,λοιπον.
Μονοπολη,Hotel,ταβλι (δεν τολμανε μαζι μου,ειμαι εξπερ),σκακι,σκοτεινο δωματιο,μαγειρεμα,κανενας τσακωμουλης για να σπαει η μονοτονια,βιντεοκλησεις (το νου σας,δεν ειστε μονοι στο σπιτι!),ξανα σκοτεινο δωματιο,τηλεοραση...Θα μου πειτε γιατι δεν ανεφερα το διαβασμα βιβλιων.
Διοτι αυτο,οσο και να βαριουνται,οσο κι αν σερνονται στο πατωμα απο ανια,τα δικα μου παιδια δυσκολα θα το κανουν.
Δυσυχως.
Εχουμε απειρα βιβλια στο σπιτι,μικρη τα ξεκοκκαλιζα μετα μανιας αλλα τα παιδια μου δεν κληρονομησαν αυτη την αγαπη.Δεν ειναι οτι δεν εχουν εικονες των γονιων να διαβαζουν,καθε αλλο.
Απλα,δεν τους αρεσει.Προς το παρον τουλαχιστον.

Μαλλον η εφευρετικοτητα παιδιων και γονιων θα δοκιμαστει αρκετα, αυτον τον καιρο, πιθανως και τα νευρα ολων μας. Βεβαια,ειμαστε και καλομαθημενοι.Οι παππουδες μας στην κατοχη μενανε μεσα με συσκοτιση,ακουγανε στα κρυφα το BBC μπας και μαθουνε κανενα νεο,δεν κυκλοφορουσε ψυχη μετα απο καποια ωρα. Και δεν ειχαν καν τηλεοραση. Τι κανανε αληθεια εκεινα τα παιδια,που δεν επαιζαν "σκοτεινο δωματιο" απο επιλογη αλλα απο αναγκη?
Πώς περνουσαν τις ατελειωτες ωρες σκοταδιου,πεινας και σιωπης?
Δε δικαιουμαστε να παραπονιομαστε οταν στο αιμα μας κυλαει ενα τοσο "παιδεμενο" DNA απο αυτους τους προγονους.

Ας φανουμε ψυχραιμοι,ας μην αφησουμε τον πανικο και τον εκνευρισμο να μας κυριευσουν.
Βαθιες ανασες οι μαναδες,θυμηθειτε τα μαθηματα ανωδυνου τοκετου οσες κανατε,χαμηλωστε λιγο τον πηχη σχετικα με την ταξη του σπιτιου,τη χρηση τεχνολογιας απο τα παιδια και τη γκρινια που,σιγουρα,θα επελθει.

Πρωτογνωρες καταστασεις ζουμε,κατι τετοιο δεν το 'χουμε ξαναδει.
Αλλα θα το περασουμε και θα το ξεπερασουμε οπως ξεπερασε η ανθρωποτητα πολεμους,λοιμους και φυσικες καταστροφες πριν απο μας-και πιθανοτατα,οπως παει το πραγμα,και μετα απο μας.